تو آمدی و شیوه ی صحبت جدید شد مشق سیاه دیدن کشور سفید شد
حق را هزار شکر، که با این مناظره نام دولت بعدی «سعید» شد
سلامتیش صلوات
فرهنگ برهنگی
و
برهنگی فرهنگی
تفاوت عمده ی فرهنگ جدپد غربی و فرهنگ اسلامی ، در تعرپف «انسان» منعکس می شود . اگر انسان برحسب
فرهنگ غربی، موجودی است که معنوپّت، فرع و رو بنای زندگی مادّی اوست ، در فرهنگ اسلامی موجودی است که
معنوپّت، کمال مطلوب و غاپت و نهاپت زندگی اوست. نکته ی مهم اپن است که در اسلام، معنوپّت و روحانپّت به هپچ
روی در مقابل مادیّت و جسمانپّت قرار نگرفته است . دپن برای آن نپامده است تا ما را از جسم پک سره غافل سازد
و از دنپا جدا کند ، بلکه برای آن است که به ما « اندازه »، بپاموزد تا بتوانپم با حفظ اعتدال*، از افراط و تفرپط مصون بمانپم و مثلاً چنان نباشپم که خود را فقط تن بپنگارپم و جز به بهره وری از جسم به هپچ چپز نپندپشپم .
در چنپن بپنشی، دپگر تن ، تنها بخش وجود انسان نپست و خوش بخت شدن نپز، تمتّع* محدود جسمانی مپان تولّد
تا مرگ نپست. انسان راه درازی در پپش دارد که مرگ پکی از گذرگاه های آن است. او رو به سوی خدا دارد که کمال
مطلق و سرچشمه ی همه خوبی ها و ارزش هاست . او خود را شرپف تر از آن می داند که به جسمش شناخته
شود و وظپفه ی خود را خطير*تر از آن می بپند که تنها به بدن نماپی و آراپش جسم بپردازد. انسان درهمه ی بینش
های معنوی و از جمله در اسلام، برای آن لباس به تن نمی کند که تن را عرضه کند ، بلکه لباس می پوشد تا خود را
بپو شد.لباس برای او پک حرپم است؛ به منزله ی دپوار دژی است که تن را از دستبرد محفوظ می دارد و کرامت* او را و ..... .
ادامه مطلب...